* Je naam gonst in de hemel

Woensdagmorgen sta ik vroeg op en neem een lekkere warme douche. Onderweg naar beneden zie ik door het raam dat het geen mooi weer is. Jammer het is nu toch zomer. In de keuken werp ik een blik in mijn mooie tuintje, heerlijk die bloemetjes.

Op het aanrecht staat mijn ontbijtbordje klaar, ik  leg er een sappige nectarine en een appel op, een stuk of wat vitamines en mineralen.  Mijn ontbijt bestaat uit fruit, want fruit is goed voor mij, zeker op dit moment.
Het water kookt en ik schenk me een kopje groene thee in wat ik nog steeds niet lekker vind, maar oké het is goed voor kankerpatiënten. Via mijn mobiel kan ik zien of ik mail heb, geweldig er zijn weer reacties. Om half 8 's morgens lees ik mijn blog en geniet van de reacties.

Een lieve zus heeft gereageerd, ze ontroerd mij met de zin  "er wordt heel veel voor je gebeden, wees er zeker van dat je naam door de Hemel gonst " de tranen rollen op mijn ontbijtbordje, maar niet van verdriet, wat een fijne woorden. Ik zit er over na te denken en neem ondertussen een hap van mijn sappige nectarine, mijn fantasie begint te werken. Dat de naam Carolien door de hemel gonst.
Het laat me niet los, en ga op zoek wat gonzen betekend...het gonst van (iets) (iets) is overal aanwezig. staat er. Dus mijn naam is overal aanwezig. God hoort regelmatig mijn naam en ik denk ook van mijn  kinderen en schoon en kleinkinderen.
Soms gonst het in je hoofd, dan hoor je het bloed gonzen, gonzen is als het kloppen van je hart, heel vaak en overal.

Ineens denk ik aan een lied die ik geregeld hoor in mijn auto, waarin een zangeres zingt ... Ach, hoor en zie naar mij, ..(tekst op 2.20 min ) en in de hemel gonst mijn naam?.. ik weet het zeker, Hij hoort en ziet naar mij.

Na de 6de bestraling kom ik thuis, er ligt post op de deurmat, o nee een bekeuring.  Leg hem eerst weg, dat is geen goed nieuws. Terwijl ik mijn jas uittrek en een kopje koffie zet, gaan er allerlei gedachten door me heen, nee ik rij nooit te hard, weet altijd precies waar de flitspalen staan.  Ik weet nu al dat ik vreselijk ga balen en het zonde van het geld ga vinden. Zal ik hem dicht laten, nee toch maar kijken, 15 km te hard gereden op de Woldweg in Appingedam, nou ja zeg 102 euro. pfffff  afschuwelijk.
Toch maar niet dat rokje of die jas kopen. Ik leg de brief weg,....het is niet anders.

De tweede envelop die ik open is er één van het OZG ziekenhuis  Delfzijl, daar ligt mijn machtiging voor het uitzoeken van een pruik. Jippie, dat maakt een mens blij zeg  ;-(
Goed dat ze er zijn, ik heb zoveel pruiken gewassen als kapster, dus een pruik wassen kan ik zeker.

Het begint een wiebelige * dag te worden, ik merk dat ik moe wordt en dat ik nog zoveel moet regelen.
Invullen van allerlei papieren, aanvraag voor declaratie, kopieën maken, oké moet het toch maar even doen.
Als ik naar de brievenbus loop kom ik mensen tegen, ik ben moe en wil liever niet praten, loop een blokje om, om niet te hoeven praten, zie er moe uit en voel me moe, de tranen branden in mijn ogen.

Als ik terug kom van de brievenbus komt mijn "altijd alles voor mij willen doen" buurman eraan en vraagt belangstellend hoe gaat ie, "ik zeg ben moe" en hij zegt heel begripvol,' "ja, ik zie dat je moe bent."
Ik hou me goed, maar eenmaal binnen breek ik, en leun tegen de kapstok en barst in tranen uit.
Dat was de druppel...
Wat een emoties vandaag.

Maar mijn naam "Carolien" gonst in de Hemel ...

*onzeker, labiel, moe en emotioneel.