Ondanks de kerstdienst waar ik altijd heen ga, de kinderen die me uitnodigen om te komen eten, romantische films die ik op elke zender kan vinden, al het lekkers wat in de winkels wordt aangeboden, de gezellige lichtjes die overal twinkelen, en toch ervaar ik een vergrootglas op het alleen zijn.
Natuurlijk kan ik overal heen, vrienden genoeg die mij ook wel vragen, maar gek genoeg ga ik me daar niet aan wagen, om me te bewegen in een gezelschap waarvan ik de helft niet ken.
Nee ik ben altijd blij als de feestdagen voorbij zijn.
Maar dit jaar is het helemaal mis.
Het vergrootglas vergroot niet alleen mijn situatie, maar de hele bevolking van deze aardbol zit bijna iedereen alleen, want je mag elkaar niet opzoeken vanwege covid 19.
Mensen worden opstandig en zien ineens overal andere waarheden in.
Zelfs christen onder elkaar doen elkaar pijn en verbazen zich over elkaar.
Kerst is toch het feest van het licht, waar nu zoveel duisternis is.
In Zijn woord staat dat de Here vrede brengt, daar wil ik nu mijn vergrootglas op richten.
Dan kom ik uit mijn wiebelige toestand en mag ik met 1.5 m afstand toch een lichtje zijn, desnoods online.
