De laatste tijd schilder ik vogeltjes, de ene lukt beter dan de ander.
Ze zien er soms ondeugend uit, of uitdagend of juist een beetje timide.
Met de snaveltjes omhoog, zovan "jij kunt wel wat zeggen, maar ik denk er anders over."
Mijn vogeltjes lijken wel een beetje op mensen.
Twee luisteren waarvan 1 maar half en de ander denkt het er de zijne ervan.
Maar toch is elk vogeltje en elk mens gebekt op zijn manier wat bij hem past.
Hou je dus niet stil, en maak van je hart geen moordkuil.
Want deze vogeltjes hebben geen last van afwijzing of hooggevoeligheid, nee
ze fladderen rond zonder overgewicht, of depressie, ze laten van zich horen.
Dus wat je ook zegt of hoe je het ook zegt, boos of lief het past precies bij jou.
Blijf trouw aan jezelf.
