* Haarlokken op de grond

Zaterdagavond 25 augustus

Ik neem plaats in de keuken van mijn dochter Wendy. Zij zal mijn haar, wat al een tijdje los zit, van mijn hoofd scheren. Het tasje met mijn kapperspullen, wat ik nog gewoon ik mijn bezit heb, wordt opengemaakt. De stekker van de tondeuse wordt in het stopcontact gedaan.
"Ben je zover mam" vraagt Wendy mij. "Ja" zeg ik "het is goed". Wendy heeft haar zus Miranda nog even aan de telefoon, mijn oudste dochter leeft op afstand mee in dit proces. Als ze de telefoon neer legt, en wil beginnen, vraagt Wendy zich af, ... Waar moet ik eigenlijk beginnen?
Langzaam vallen mijn haarlokken op de keukenvloer. Op de één of andere manier is er een ontspannen sfeer. Het is goed zo.

De laatste dagen, toen mijn haar begon uit te vallen, zat ik er over na te denken, hoe ga ik dit doen. Vraag ik mensen erbij, ga ik het alleen doen, ga ik er een feestje van maken of ga ik ..... Ik heb besloten, Wendy en ik gaan het samen doen. Natuurlijk wou ik liever Miranda er ook bij, maar met die afstand is het gewoon niet te realiseren.

Het ding begint zachtjes te zoemen, wat een geluk dat ik toentertijd zo'n goede tondeuse heb gekocht. Ik voel hem haast niet, hij glijd zachtjes door mijn haar. Het duurt best even voor alles eraf is. Af en toe wordt er zelfs een grapje gemaakt. Mijn schoonzoon maakt zich klaar om nog even aan het werk te gaan, en geeft mij vluchtig een aai over mijn wang, "kanjer" zegt ie.

Ik ben klaar, nu de spiegel,....
oké, daar zie ik een Carolien staan met een kaal hoofd, nog niet eens zo lelijk, had erger verwacht.
We hebben ons zo goed gehouden, Wendy heeft keurig werk verricht en ik heb keurig stil gezeten. Als we een beetje gewend zijn, wil Wendy graag een foto maken voor Miranda. Bij het zien van de foto breken we samen in snikken uit. Ook bij Miranda komt de foto binnen, het is stil aan de andere kant van de lijn, ik hoor haar zachtjes huilen. Daar in zeeland delen ze onze emoties.

De foto spreekt boekdelen.
Berusting en liefde.


Had mijn pruikje mee genomen en zet hem op, en het is net of er niks gebeurd is.
Mijn schoonzoon komt weer binnen en zegt "je ziet er goed uit".
We nemen een glas wijn, pff dat is gebeurd, heb ik toch maar even weer gedaan.
Ik neem afscheid van de kinderen, stap in de auto, rij in het donker naar appingedam.
Ik ben zo rustig!!

                        De Heer is mijn Herder,    
                            mij ontbreekt niets!