* Vogelvlucht naar Drachten

De viltstiftkruisjes van de bestraling op mijn borst zijn inmiddels weggewassen. Dit traject heb ik zonder al te veel kleerscheuren doorlopen. Op de afspraak met de radioloog zag ik enige verbazing bij de arts. Ze bekeek en voelde de borst en de hals en onder de oksel, en vroeg gelijk "smeer je er wat op" ik zei " ja", "dat kun je wel zien "zegt ze "het ziet er erg goed uit". De borst is niet rood of verbrand, er zijn ook geen open wondjes, de huid is zelfs niet droog. Verbazend, zegt de arts. Ik wist beter,.. gebed van velen en goed voor jezelf zorgen helpt!! 


Het is even rustig in mij, geen ritten naar Groningen, geen akelige stralingen door mijn lijf, maar bijkomen en rusten en voorbereiden op de chemo. Het gesprek met de internist heb ik inmiddels gehad en de eerste chemokuur zal op 6 augustus plaats vinden. Om de drie weken een kuur en dan 6 keer. Dus ben daarmee 18 weken onder zeil. 

Op momenten van rust ga ik nadenken en probeer me op verschillende manieren zo sterk mogelijk te maken voor de bezem met gif die door mijn lijf zal gaan om de minuscule kankercellen, die er eventueel nog zitten, te doden en weg te vegen. 
Ja sterk zal ik er in gaan, lichamelijk en geestelijk. 
Vanmorgen in de dienst hoorde ik het weer "God zal altijd voor je zorgen". En dat is een hele geruststelling.

Afgelopen vrijdag 6-7-2012.
Het is half 10 in de morgen, ik stap in mijn auto. Ik heb er alweer een paar uur opzitten, lekker gedoucht, wil er namelijk goed uitzien vandaag, want ik ga naar mijn werk.**
Vandaag geen spijkerbroek, maar een rokje, want dat ben ik gewend op het werk, en make-up doet wonderen ;-)
Het is mooi weer, en ik geniet van de rit. Hoewel er gezonde spanning in mij heerst, voel ik ook rust dat het goed is om te gaan. Zal veel mensen zien en spreken, veel vragen, maar ook veel bewogenheid en oprechte belangstelling. 
Lastig om mijn doekje helemaal van me af te trekken. Even helemaal uit mijn veilig kooitje, maar ik mag daar zijn wie ik ben. Mijn knuffelgehalte is hoog vandaag. 
Hoor ondertussen op de radio "Jezus is just alright with me" van de Dooby Brothers, goeie oude tijd (1978) zet de radio op volume 9 en voel me even weer 18. 
Onbewust ga ik harder rijden, wat een heerlijk nummer ( maar je moet er van houden :-)  

Inmiddels zie ik allemaal bekende plekjes opduiken langs de A7. Wat is het alweer een tijd geleden dat ik hier langs reed en toen was alles nog heel gewoon.
Het bord Drachten hangt boven de snelweg en ik sla af. Als ik de parkeerplaats oprij zie ik Jan, mijn collega van facilitair beheer buiten lopen. Hij komt me tegemoet. Ik krijg een stevige hand en een dikke smok op mijn wang.... "kom" zegt ie " je krijgt een bakje koffie" het ijs is gebroken. Ik ben er weer! 

De hele morgen door komen er collega's op me af die me oankrûpe (knuffelen in het fries)  en me kussen, ik krijg een mooi plantje, aandacht, liefde en alles wat goed is. Ook zijn er emotionele momenten tijdens gesprekken met naaste collega's, en soms een traan, of een brok die ik weg slik,.. maar het mag er zijn. Tot slot een stevige hand van de baas die zegt "je kunt het." Dit alles met elkaar doet wonderen in een mens.

Om drie uur stap ik toch een beetje vermoeid in de auto, en ga in vogelvlucht weer terug naar Groningen.
Jan zwaait me uit, het was een zegen om hier te zijn.

**www.indebres.nl