Vier het leven

Mijn postbus hangt sinds kort aan de buitenmuur van mijn huis.

Na het aardbeving bestendig maken van mijn huis, zit er een dikke geïsoleerde jas van 20 cm omheen. Dus geen brieven meer op de mat, maar gewoon even naar buiten voor de post. Ik steek de sleutel in het slotje en zie een brief van het ziekenhuis.

Mammografie op 12 april 2019 om 8.50 uur aanwezig zijn.

Pff het doet me altijd wat, de angst dat er weer iets zit wat er niet hoort, is beklemmend, maar ook zo niets omvattend want het is gewoon een moment opname.

Lieve mensen,

Je staat er vast van te kijken....hè een mail van Carolien?
In 2013 ben ik abrupt gestopt, er moest ruimte gemaakt worden in mijn hoofd in mijn hart en in mijn luisteren naar hoe nu verder. (zie vorige blogs)
Het is inmiddels wel 6 jaar verder en het verlangen om het weer op te pakken werd steeds groter.

Maar dat doe ik niet zomaar, ik heb er 3 hele goede redenen voor.
1.
omdat het precies vandaag 7 jaar geleden is dat ik ben begonnen met mijn blog en nog steeds kankervrij ben en dat graag met je wil delen.
2.
omdat lieve vrienden mij aanspoorde om dit weer op te gaan pakken en daar hadden ze best goede redenen voor. 

3.
en omdat ik het vreselijk leuk vind om te schrijven.

Dus lieve mensen wederom, welkom en neem een kijkje in mijn leven. 

De meeste stukjes zullen niet over ziekte gaan, (voel me namelijk kiplekker ;) maar gewoon over wie ik ben en wat ik zoal beleef. Over prietpraat van de kleinkinderen, over de prachtige schepping die afspeelt in mijn tuin, over onhandig en grappige dingen, het vallen en opstaan in het leven.

En natuurlijk ook over mijn wandel met God, en hoe ik mijn best doe om de kanker uit mijn leven te houden.

Ik vier het leven, en wil dat graag weer met  je delen.

Maar voel je vrij om je uit te schrijven als je geen mail meer wilt ontvangen.