Lente

Na een onrustige nacht met dromen waarvan ik huiver, stap ik uit bed en trek de gordijnen open.

Ik moet eerlijk toegeven, het voelt of ik in een slechte B film terecht ben gekomen.

Het is lente en daar word ik normaal gesproken altijd zo blij van. Maar vandaag moet ik weer de moed verzamelen om deze dag in te gaan in deze corona tijd. 

De laatste dagen heb ik uren doorgebracht voor de tv. Bij iedereen die wat te vertellen had, hing ik aan de lip. Onrust kwam bij mij de kamer in, de één zegt dit, de ander zegt dat. Bah, al dat slechte nieuws, ik word er niet goed van.

Vandaag ga ik het anders doen, ik ga eerst maar eens FACETIMEN met een van mijn vriendinnen.
Ik had me nog niet opgemaakt en mijn haar (geen kapper ;) zat niet op zijn zondags. Maar ze kennen mij en het allerbelangrijkste is, ze kennen God. 

Ze begrijpen mijn angst! En heb het soms nodig dat de wederhelft van mijn vriendin mij toespreekt dat we op God mogen vertrouwen in deze situatie.

"Als je alleen bent, ben je kwetsbaarder voor negatieve gedachten" hoorde ik een dame zeggen op Familie 7. Zij is neuropsycholoog en ze zegt: "als je al dat slechte nieuws niet met iemand kan relativeren, dan word je depressief".
Het gaat over de ouderenzorg. Oeps, ik word in september ook al 60 jaar, hoor ik al bij die ouderen? 

Na onze ‘GEZICHTEN TIJD’ met vrienden, doe ik mijn mobiel uit, TV uit en ga in de benen.
En wat zie ik, de lente gaat gewoon zijn eigen gang!

Deze narcissen staan tussen de tralies, op de achtergrond grote puinhopen vanwege het aardbevingsbestendig maken van mijn wijk.
Narcissen dragen een prachtige Latijnse naam 'Tête-à-tête’ en ik zie ze haast trompetteren...

GOD IS GOED, HOUD MOED!!