Kriebelbeestjes

Massaal zijn ze erop uitgetrokken om de heerlijke jonge blaadjes te verslinden. Ik zie opgerolde  bladeren met daarom heen familie luis. 

Als ik goed luister hoor ik de beestjes bijna knabbelen.

Mijn mooie hortensia doet er alles aan om te bloeien, maar op zijn plek waait de wind net verkeerd, daardoor is hij niet in staat te winnen van deze familie. Hij heeft hulp nodig bij deze monsterplaag en ik ga hem te lijf met knoflookwater. 

Na een week zie ik dat de jonge  bloemknoppen zich langzaam openen, maar de luis is net als Simson, haast onverslaanbaar.

Er moet grof geschut komen.
Ik loop naar de keuken en pak een teentje knoflook en maak kleine schommeltjes van een cocktailprikker met draad en hang ze aan de takjes. 

De luis krimpt in één van de aromatische geur van knoflook.

Elke dag kijk ik even en zie groepjes luizen op de rug liggen.
Na een week heb ik gewonnen de bloemen lachen mij toe, de kwaal is weg.

Het doet mij denken aan mijn eigen leven. Ook ik heb wel es last van negatieve kriebelbeestjes, of familie trekjes wat soms voor kromme tenen zorgt. Dan kruip ik weg en begint het in mijn hoofd.

Dan heb ik spijt en ga ik mezelf te lijf met verwijt en de schuldgevoelens overmeesteren mij, had ik dat maar niet gedaan denk je dan. 

De plaag is compleet en de beestjes vieren feest en haken zich vast in mijn brain. 

Wat nu? ...

Laat ik mij overmeesteren door die beestjes en kruip ik weer weg....

NEE niet doen Carolien!

Ik stap zondagmorgen toch in de auto met een zwerm luisjes achter mij aan, op naar de dienst. Daar zijn lieve mensen die mij goed kennen en mijn leuke en mindere leuke kanten weten, die naar mij luisteren en mij liefdevol onderhanden nemen door mij letterlijk met de geur van Jezus te besproeien. 

Daar hebben mijn kriebelbeestjes een hekel aan en krimpen ineen.

Mijn plaag is voor nu weer weg en net als in de tuin waar de wind ook wel es verkeerd staat, komen ze vast wel es weer terug.

Ik kan mezelf jammer genoeg niet veranderen en laat het maar  over aan mijn Schepper. Gelukkig geeft God mensen om mij heen om samen onderweg te zijn en te mogen struikelen en op tijd te laten zien waar mijn kriebelbeestjes zitten. 

Makkelijk? 

Nee echt niet, het voelt zwak om het te erkennen, maar daarna word ik pas echt sterk en steeds beter bestand tegen elke nieuwe plaag.