* Voetstappen

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een bericht heb geschreven. Het was dit keer een beetje moeizaam om iets uit mijn hoofd te persen. Het ene bericht gaat makkelijker als het andere bericht.
Vermoeidheid speelt een grote rol hierin.
Donderdag 15 november is mijn bloed weer gecontroleerd. De uitslagen waren goed.
Dus maandag 19 november om 11.00 uur de zesde chemokuur, mijn laatste...Yes !


Eén van de bijwerkingen van de 5de kuur is dat ik nog steeds moet dealen met flinke vermoeidheid.

Ook zijn mijn nagels een beetje groen geworden, ze hadden me daar al voor gewaarschuwd, maar het lijkt toch vreemd. Geen groene vingers (die had ik al) maar groene nagels. Mijn ogen tranen regelmatig en zien er vermoeid uit. Nou ja wat wil je Carolien, het kan niet onopgemerkt aan je voorbij gaan.
Mijn, normaal gesproken, dikke wenkbrauwen die gewend zijn om rond de twee weken een epileerbeurt te krijgen, staan er wat zielig bij. Mijn wenkbrauwenpotlood maakt overuren. De zwarte wimpers die normaal fraai rond mijn ogen wapperen ;-) zijn nu afhankelijk van het aanzetten van wat extra mascara.
Blij dat ik een vrouw ben, en dit soort hulpmiddelen kan gebruiken.


Zelfs ongewenste haartjes op benen en stt..... onder mijn neus zitten is er niet meer. Mijn hoofdhuid gaat bijna glimmen als ik onder de douche heb gestaan. Apart dat alles wendt. Ben eigenlijk nooit echt geschrokken van mijn kale hoofd. Maar ben wel blij dat het straks allemaal weer terug komt.
Eén voordeel, heb geen kapperskosten.

Woensdag ben ik bij vrienden op bezoek geweest, mensen die van heel dichtbij meeleven. Ze hadden mij uitgenodigd om te komen eten. Marianne kookt altijd zo lekker dus schuif graag aan naast Wim rond hun gezellige eettafel. Een heerlijke ovenschotel wordt ons voor gezet, eten, vrienden, een perfecte combinatie van ouderwets genieten.

Weet je,..
Soms voel ik me een heel mens en de volgende momenten zijn dan weer heel slecht.
Vanmiddag was ik gevloerd, ik had het gevoel dat ik al mijn kracht kwijt was. Had verschillende emotionele dingen meegemaakt de laatste dagen en dat slaat er dan extra in.
Die vermoeidheid is zo'n machteloos gevoel, waar ik zo moeilijk aan toe wil geven. Maar ik moest er nu aan toegeven en heb wat traantjes weggepinkt. Gelukkig was Wendy, mijn jongste, dochter op bezoek, en die was even heel lief voor mij.

Ik wil jullie vragen voor mij te bidden voor de kuur van morgen. Dat alles goed mag gaan, met het inbrengen van het infuus en dat de bijwerkingen mee mogen vallen.

Het is nog steeds een geweldig gevoel dat er zoveel mensen om me heen staan en voor mij bidden.
Ik voel me gedragen. Bedankt voor jullie kaartjes en alle andere lieve dingen.