* Koude rillingen

20.000 mensen zijn bij elkaar en zingen "ik weet Hij leeft". Koude rillingen gaan over mijn lichaam.
Ik zit naar Family 7 te kijken, een herhaling van opwekking 2012.
Zoveel mensen die getuigen dat "Hij leeft".
Alle soorten mensen zijn er aanwezig, blank, zwart, dik, dun, mooi, lelijk, jong en oud. De één staat met de handen omhoog, de ander geniet gewoon zittend op zijn stoel, maar het enthousiasme straalt er vanaf. Opwekking (voor degenen die het niet weten) is een 4 daagse christelijke conferentie die jaarlijks met Pinksteren gehouden wordt vlak naast Walibi. Duizenden mensen komen erop af van alle soorten kerken. Heel bijzonder omdat een keer mee te maken.

Als ik daar zo naar zit te kijken op de zondagmorgen, ben namelijk te moe om naar de kerk te gaan, merk ik hoe blij het mij weer maakt. Maar ik weet ook dat die 20.000 mensen, ieder op zich hun eigen rugzak dragen, en worstelen met hun eigen problemen.
Een rugzak, misschien gevuld met,.. huwelijksproblemen, of een scheiding, de nachtmerrie van een depressie, een kind moeten verliezen, of een kinderwens die niet vervult wordt, ontslag, een huis die maar niet verkocht wordt, of verstrikt zijn geraakt in een web van verslaving, een ernstig ziekte, of worstelen met diepe eenzaamheid. Allemaal dingen wat we niet willen voelen in ons leven. We willen immers zo graag gelukkig zijn.
Het doet me goed om te weten, dat ondanks de pijn die veel mensen met zich meedragen, er een oplossing is voor onze rugzakproblemen.

Niet dat alles opgelost wordt zoals wij het graag willen, maar wel dat er rust en vrede komt in ons leven.
Oeps, ben een beetje aan het preken geloof ik,..

Maar ook in mijn leven zijn er worstelingen, ups en downs, ook ik draag mijn rugzak vaak te lang.
Steeds opnieuw moet ook ik aan de bel trekken bij Degene die alles in Zijn hand heeft.
                                                            ---------

Het gesprek afgelopen donderdag met de oncoloog was positief .
Het eerste wat hij vroeg, "hoe gaat het met je, je bent erg moe hè"? Ik hoefde zijn vraag niet te bevestigen, ik zie er moe uit. Hij zegt, "maar het is voor een goed doel waar je nu doorheen moet, zet door, het is tijdelijk. Je hebt een grote overlevingskans, geen 100%, maar wel een hoge".
Blij ga ik weer naar huis.
Maar gisteren was ik zo moe, dat ik het gevoel had dat alle kracht uit mijn benen weggevloeid was. Die krachtige, stevige benen van mij, die altijd maar doorgaan, willen niet meer. Mijn hoofd wil wel maar mijn lichaam zegt,...ik ben zó moe.
Mijn lieve vriendin Els en ervaringsdeskundige, troostmij met haar wijze woorden,
"het hoort erbij, neem rust, en zeg zo nu en dan, nee dat lukt me niet, of zeg gewoon help".

Dat moet ik leren, leren om zwak te mogen zijn.
pff moeilijk, but i know the answer.

Morgen mijn 4de chemokuur. Om 11.00 uur moet ik er zijn.
Please

for me.