* Chemokuur 1

Maandagmorgen 11.00 uur moest ik in de chemokamer zijn, het woord alleen al zegt genoeg.

Er zitten 5 mannen van boven de 65 jaar aan het infuus. Ik ben de jongste. Moniek, de vriendelijke verpleegster, laat mij in een soort schoonheidssalonstoel plaats nemen.

Zus Anneke zit op een afstand mee te kijken wat er allemaal gebeurd, niets ontgaat haar, de emoties zitten hoog, ook bij haar. De chemo is nog niet binnen, die moet van UMCG komen, daar is het wachten op. Krijg alvast zoutoplossing toegediend. Zo gauw de chemo in een vat binnen komt (best bedreigend trouwens) gaan er handschoenen aan, en zijn de verpleegsters uiterst voorzichtig bezig. 

Het duurt niet lang meer of het gif stroomt mijn lichaam binnen, met tussendoor spoeling van zoutoplossing. 

Aan het eind, 2 uur later, krijg ik nog een zakje rood spul toegediend. Dat gaat er binnen 5 minuten in, maar heeft het meeste indruk op me gemaakt. Rood=gif. 

Ze zeggen dat mijn urine en zelfs mijn tranen rood van kleur zullen zijn. Het is bagger, maar het zal mijn genezing zijn.  

We gaan naar huis. Anneke zet me bij huis af, wil even alleen zijn. Voel nog niks, dus ga nog maar wat doen. Even afwassen, even een wasje draaien. Ook nog maar even stofzuigen. Rond 17.00 uur  ga ik naar vrienden die voor mij willen zorgen in "heavy days". De deur gaat open bij Froukje en ze omhelst mij, wat toch heerlijk om vrienden te hebben. Tot een uur of 8 voel ik me prima, heb nog genoten van de maaltijd die Froukje heeft gemaakt. 

Rond  21.00 uur voel ik me toch zo misselijk dat ik naar bed wil. Val gelijk in slaap. Midden in de nacht rond 3 uur ben ik klaar wakker, voel me zelfs niet misselijk. Heb zo'n heerlijk luxe bed dat ik door middel van een afstandsbediening rechtop kan zitten.

Ik doe de lamp aan en ga een beetje lezen. Rond 5 uur probeer ik weer te slapen, lig toch wel een beetje te draaien in bed, wat een geluk dat het bed niet kraakt. Als ik de lamp uit doe, wordt mijn kamer opgelicht door piepkleine sterretjes die over het hele plafond zichtbaar zijn. De leuke tiener die hier gewoond heeft, heeft er heel wat moeite voor gedaan om zo'n prachtige sterrenhemel van ultraviolette stickers te laten ontstaan, wat een prachtig gezicht. Ik wou er een foto van maken met mijn smartphone maar jammer zo "smart" is hij dus niet.

Dinsdagmorgen voel ik me ook nog best goed. Om half 2 brengt Froukje mij naar huis. Moet toch wel weer naar bed, ben misselijk. Als Els, mijn vriendin, bij me komt koken, staat mijn maagstreek behoorlijk op zijn kop. brr.  Toch eet ik haar lekkere gezonde maaltijd op en knap er zienderogen van op, O dus zo werkt dat, gewoon eten ook al voel je je zo beroerd als een hond.  

Daarna ben ik een aantal dagen in vlagen behoorlijk misselijk geweest. Ik heb me er aan toe gegeven en veel geslapen, en rustig aan gedaan, gezonde dingen gegeten en gedronken. Het zijn belabberde dagen met ook wel goede momenten. Mijn urine is inmiddels weer normaal van kleur, tranen zijn er niet gevloeid dus heb dat niet kunnen controleren. 

Het is nu zaterdag en vandaag was het een goede dag, een 8 !!

Chemokuur  nummer 1 zit erop, wat heerlijk dat ik me weer zó goed voel.