Soms zie ik ineens een traan op de binnenkant van mijn bril.
Het stille verdriet in mij houdt zich niet stil.
Mijn gevoel zegt, nee dit wil ik allemaal niet,
U weet het Heer, U bent het Die naar mij omziet.
Uw woord is als een lamp op mijn voet,
want verder kijken
dat is iets wat ik nu niet doen moet.
Het machteloze slaat op mijn lichaam.
soms zo moe dat ik niet wil opstaan.
Wat staat mij in het leven allemaal te wachten.
Het zijn de dreunen van de boze machten.
Die mij onderuit willen halen, met grote leugens en rotte verhalen.
God is gelukkig veel groter en vermaand mij,..
"Jij zal niet wankelen en je blijf staande naast Mij,
Zolang je dagelijks neerligt bij Mij, blijft je hart ondanks alles gewoon vrolijk en blij."
Ik veeg dat ene traantje van mijn bril,
Here God, ik zal doen wat U wil.
En als ik niet wil liggen Heer,
duw mij dan zachtjes neer.
Psalm 23
Liefdevol en zachtjes mogen rusten. Een prachtig beeld ! Liefs ME
BeantwoordenVerwijderen