Het is de eerste keer dat ik na de warme maaltijd een wandeling kan maken. Een vuurrode zon zie ik ondergaan, het is nog genieten buiten.
Brr het is best nog wat fris en trek mijn rits verder dicht.
Brr het is best nog wat fris en trek mijn rits verder dicht.
In de verte zie ik een man lopen met een hond, eerlijk gezegd ik heb het niet zo op met loslopende honden.
Langzaam kom ik steeds dichter bij de hond en zie dat de man een zijpad neemt, maar de hond had mij al in zijn vizier en blijft stokstijf staan. Oeps wat moet ik nu, gaat er door mijn hoofd.
De honden eigenaar is al een 10 meter doorgelopen, hij draait zich om roept tegen zijn hond, "kom je nog"? Ik ben blij dat de hond geroepen wordt, maar hij verzet geen poot.
Een beetje huiverig loop ik achter de hond langs en roep quasi spontaan tegen het baasje, "hij wil er nog even over nadenken".
Ik zet de pas er flink in maar de man regeert toch even terug.
Ik zet de pas er flink in maar de man regeert toch even terug.
"Hij doet een beetje vreemd de laatst tijd. Als er iemand aankomt dan blijft hij stokstijf staan om geknuffeld te worden of gewoon om aandacht te krijgen."
"Nou, dat is een goed idee van de hond," roep ik terug, "daar kunnen wij als mensen een voorbeeld aan nemen"
We moesten er beiden om lachen.
Toen ik verder liep ging ik daar natuurlijk over nadenken.
Een beetje hond rent meestal enthousiast naar een andere hond toe, ook al kennen ze elkaar niet.
Ze laten zien wie hoger in de rang staat, ze laten zien dat ze elkaar leuk vinden, ze weten gelijk waar ze aan toe zijn, draaien en niet omheen en als ze geen zin hebben lopen ze gewoon door.
Stel dat wij dat ook gingen doen, gewoon stil staan en zeggen ik heb aandacht nodig of een knuffel, wat zou de wereld er dan anders uit zien.
Een beetje hond rent meestal enthousiast naar een andere hond toe, ook al kennen ze elkaar niet.
Ze laten zien wie hoger in de rang staat, ze laten zien dat ze elkaar leuk vinden, ze weten gelijk waar ze aan toe zijn, draaien en niet omheen en als ze geen zin hebben lopen ze gewoon door.
Stel dat wij dat ook gingen doen, gewoon stil staan en zeggen ik heb aandacht nodig of een knuffel, wat zou de wereld er dan anders uit zien.
Jammer dat mensen dat toch veel moeilijker doen. Wij doen zo ingewikkeld, terwijl we allemaal zo nu en dan ook een knuffel en aandacht nodig hebben.
Het lijkt met best leuk zo'n hondenleven en een stuk makkelijker, geen discussies, geen aanpassingen, gewoon je instinct volgen.
Maar dat snuffelen,.... nee dat is toch niet helemaal mijn ding.
Haha ....... En nu mag je zelfs geen hand meer geven π₯ Dus dan maar een digitale knuffel en π.....
BeantwoordenVerwijderenDank je Els, knuffel terug ;)
VerwijderenLeuk en origineel Carolien!. Zoals jijzelf :)
BeantwoordenVerwijderenHaha, komisch.ππ©Deze weken wordt er niet geknuffeld, daar moeten we even doorheen. Maar ik gun je veel knuffels.(^_-) Na de corona-weken heeft iedereen knuffels over. π
BeantwoordenVerwijderenLeuk stukje weer tante. En tja... Het knuffelen staat nu op een laag pitje, digitaal dan maar π
BeantwoordenVerwijderenIk hou wel van snuffelen, altijd al gehad trouwens heb iets met geur, blij dat je weer even wat zegt..
BeantwoordenVerwijderen