Lente

Na een onrustige nacht met dromen waarvan ik huiver, stap ik uit bed en trek de gordijnen open.

Ik moet eerlijk toegeven, het voelt of ik in een slechte B film terecht ben gekomen.

Het is lente en daar word ik normaal gesproken altijd zo blij van. Maar vandaag moet ik weer de moed verzamelen om deze dag in te gaan in deze corona tijd. 

De laatste dagen heb ik uren doorgebracht voor de tv. Bij iedereen die wat te vertellen had, hing ik aan de lip. Onrust kwam bij mij de kamer in, de één zegt dit, de ander zegt dat. Bah, al dat slechte nieuws, ik word er niet goed van.

Vandaag ga ik het anders doen, ik ga eerst maar eens FACETIMEN met een van mijn vriendinnen.
Ik had me nog niet opgemaakt en mijn haar (geen kapper ;) zat niet op zijn zondags. Maar ze kennen mij en het allerbelangrijkste is, ze kennen God. 

Ze begrijpen mijn angst! En heb het soms nodig dat de wederhelft van mijn vriendin mij toespreekt dat we op God mogen vertrouwen in deze situatie.

"Als je alleen bent, ben je kwetsbaarder voor negatieve gedachten" hoorde ik een dame zeggen op Familie 7. Zij is neuropsycholoog en ze zegt: "als je al dat slechte nieuws niet met iemand kan relativeren, dan word je depressief".
Het gaat over de ouderenzorg. Oeps, ik word in september ook al 60 jaar, hoor ik al bij die ouderen? 

Na onze ‘GEZICHTEN TIJD’ met vrienden, doe ik mijn mobiel uit, TV uit en ga in de benen.
En wat zie ik, de lente gaat gewoon zijn eigen gang!

Deze narcissen staan tussen de tralies, op de achtergrond grote puinhopen vanwege het aardbevingsbestendig maken van mijn wijk.
Narcissen dragen een prachtige Latijnse naam 'Tête-à-tête’ en ik zie ze haast trompetteren...

GOD IS GOED, HOUD MOED!! 

Corona

Corona,

Het klinkt haast als een meisjesnaam,
maar deze virus doet ons nadenken over ons bestaan.

Alles schudt om ons heen,
we zoeken houvast en onze plannen vallen uiteen.

Ik weet dat Hij alles in Zijn hand heeft,
en toch is er soms angst wat aan mij kleeft.

Angst is de slechtste raadgever,
in mijn hart weet ik immers, Hij alleen is de rustgever!

De een zegt dit, de ander zegt dat,
maar God zegt tegen mij, ga maar gewoon met MIJ op pad.

In alle situaties is HIJ overwinnaar,
en van deze wereldbol is Hij de eigenaar.

Met dat in mijn gedachten,
kunnen we andermans angst verzachten.

Vertrouw op God!!

Hondenleven

De warme maaltijd is op en ik zet het bordje op het aanrecht. Straks maar even afwassen, ik ga nu eerst een blokje om.

Het is de eerste keer dat ik na de warme maaltijd een wandeling kan maken. Een vuurrode zon zie ik ondergaan, het is nog genieten buiten.
Brr het is best nog wat fris en trek mijn rits verder dicht. 

In de verte zie ik een man lopen met een hond, eerlijk gezegd ik heb het niet zo op met loslopende honden. 

Langzaam kom ik steeds dichter bij de hond en zie dat de man een zijpad neemt, maar de hond had mij al in zijn vizier en blijft stokstijf staan. Oeps wat moet ik nu, gaat er door mijn hoofd.

De honden eigenaar is al een 10 meter doorgelopen, hij draait zich om roept tegen zijn hond, "kom je nog"? Ik ben blij dat de hond geroepen wordt, maar hij verzet geen poot. 

Een beetje huiverig loop ik achter de hond langs  en roep quasi spontaan tegen het baasje, "hij wil er nog even over nadenken".
Ik zet de pas er flink in maar de man regeert toch even terug. 

"Hij doet een beetje vreemd de laatst tijd. Als er iemand aankomt dan blijft hij stokstijf staan om geknuffeld te worden of gewoon om aandacht te krijgen."

"Nou, dat is een goed idee van de hond," roep ik terug, "daar kunnen wij als mensen een voorbeeld aan nemen"

We moesten er beiden om lachen.

Toen ik verder liep ging ik daar natuurlijk over nadenken.
Een beetje hond rent meestal enthousiast naar een andere hond toe, ook al kennen ze elkaar niet.
Ze laten zien wie hoger in de rang staat, ze laten zien dat ze elkaar leuk vinden, ze weten gelijk waar ze aan toe zijn, draaien en niet omheen en als ze geen zin hebben lopen ze gewoon door.

Stel dat wij dat ook gingen doen, gewoon stil staan en zeggen ik heb aandacht nodig of een knuffel, wat zou de wereld er dan anders uit zien. 

Jammer dat mensen dat toch veel moeilijker doen. Wij doen zo ingewikkeld, terwijl we allemaal zo nu en dan ook een knuffel en aandacht nodig hebben. 

Het lijkt met best leuk zo'n hondenleven en een stuk makkelijker, geen discussies, geen aanpassingen, gewoon je instinct volgen. 

Maar dat snuffelen,.... nee dat is toch niet helemaal mijn ding.