Kriebelbeestjes

Massaal zijn ze erop uitgetrokken om de heerlijke jonge blaadjes te verslinden. Ik zie opgerolde  bladeren met daarom heen familie luis. 

Als ik goed luister hoor ik de beestjes bijna knabbelen.

Mijn mooie hortensia doet er alles aan om te bloeien, maar op zijn plek waait de wind net verkeerd, daardoor is hij niet in staat te winnen van deze familie. Hij heeft hulp nodig bij deze monsterplaag en ik ga hem te lijf met knoflookwater. 

Na een week zie ik dat de jonge  bloemknoppen zich langzaam openen, maar de luis is net als Simson, haast onverslaanbaar.

Er moet grof geschut komen.
Ik loop naar de keuken en pak een teentje knoflook en maak kleine schommeltjes van een cocktailprikker met draad en hang ze aan de takjes. 

De luis krimpt in één van de aromatische geur van knoflook.

Elke dag kijk ik even en zie groepjes luizen op de rug liggen.
Na een week heb ik gewonnen de bloemen lachen mij toe, de kwaal is weg.

Het doet mij denken aan mijn eigen leven. Ook ik heb wel es last van negatieve kriebelbeestjes, of familie trekjes wat soms voor kromme tenen zorgt. Dan kruip ik weg en begint het in mijn hoofd.

Dan heb ik spijt en ga ik mezelf te lijf met verwijt en de schuldgevoelens overmeesteren mij, had ik dat maar niet gedaan denk je dan. 

De plaag is compleet en de beestjes vieren feest en haken zich vast in mijn brain. 

Wat nu? ...

Laat ik mij overmeesteren door die beestjes en kruip ik weer weg....

NEE niet doen Carolien!

Ik stap zondagmorgen toch in de auto met een zwerm luisjes achter mij aan, op naar de dienst. Daar zijn lieve mensen die mij goed kennen en mijn leuke en mindere leuke kanten weten, die naar mij luisteren en mij liefdevol onderhanden nemen door mij letterlijk met de geur van Jezus te besproeien. 

Daar hebben mijn kriebelbeestjes een hekel aan en krimpen ineen.

Mijn plaag is voor nu weer weg en net als in de tuin waar de wind ook wel es verkeerd staat, komen ze vast wel es weer terug.

Ik kan mezelf jammer genoeg niet veranderen en laat het maar  over aan mijn Schepper. Gelukkig geeft God mensen om mij heen om samen onderweg te zijn en te mogen struikelen en op tijd te laten zien waar mijn kriebelbeestjes zitten. 

Makkelijk? 

Nee echt niet, het voelt zwak om het te erkennen, maar daarna word ik pas echt sterk en steeds beter bestand tegen elke nieuwe plaag. 

Moederdag

De naald knarst over de groeven van de langspeelplaat, er komt een krakend geluid uit de boxen. Het koor begint te zingen en vult het huis met een onuitwisbaar lied.

Als kind van negen zag ik mijn moeder door de kamer gaan. Ze heeft een stofdoek in haar hand en met een ferme veeg gaat ze over het dressoir om het grijze laagje te verwijderen. Ze heeft haar favoriete LP op gezet en begint uit volle borst mee te zingen.

"Tel uw zegeningen tel ze één voor één, tel ze alle en vergeet er geen"'

Rust kwam binnen in ons huis als mijn moeder zong en vooral die woorden. 

Moeder was niet een vrouw die veel over haar geloof sprak. Maar de laatste jaren van haar leven, hadden we het regelmatig over God. 

Ze vond het heerlijk om naar mij te luisteren als ik een mooie preek had gehoord en die aan haar vertelde, of als ik voor haar bad als ze voor een operatie stond. 

Vooral de laatste jaren waren moeilijk voor haar.

Je oudste twee kinderen verliezen in één jaar is niet niks. Het verdriet liet ze niet zien, maar als ik haar voorlas uit "Gebeden voor 365 dagen," dan zag ik haar regelmatig een traan weg vegen.

Verdriet was niet iets dat ze deelde.

 

De laatste dagen in de hospice hebben wij meerdere liederen voor haar gezongen.

Ook "tel uw zegeningen," dan sloot ze haar ogen en genoot ze van ons lied.

Morgen is het moederdag.

Inmiddels de tweede zonder haar. 

Maar in mijn herinnering hoor ik haar weer zingen.
Tel uw zegeningen..

Bedankt mam, dat je mij dat hebt geleerd.

Logeren

Ze huppelt voor mij uit het tuinpad op, ..''wat een mooie tulpen oma'' roept ze mij toe. De diep roze tulpen lachen ons tegemoet.

Mijn oudste kleindochter Tessa is de hele week bij mij. Tweede paasdag kwam ze mee met mijn jongste dochter, die waren op bezoek geweest bij mijn oudste dochter die in Zeeland woont.

1 keer in het jaar mogen mijn kleindochters Tessa en Lynn om de beurt een paar dagen bij oma logeren, nu was Tessa aan de beurt, dat is genieten met een grote G. 

Tessa is net 10 jaar geworden, en dat gaat niet aan je voorbij.
Het zijn de kusjes die weggeveegd worden, het is het handje die in de jaszak komt in plaats van in mijn hand. 

Het zijn de lange haren die los moeten in plaats van in een staart, en het is liggen op de bank met de tablet in de hand.

Het is ook een wenkbrauw die omhoog getrokken wordt als ik wat liefs zeg. Het zijn de blikken van " schaamte" naar een nichtje toe als ik weer wat raars doe.

Het zijn de opmerkingen, ''nee oma niet zo", of "begrijpt oma dat niet"? Of "iedereen heeft toch een afwasmachine!" en "nee oma is niet dik, voor een oude vrouw".😁

Maar het zijn ook de prachtige momenten samen, als er niemand bij is. Dan kruipt ze even tegen mij aan.

Het is een spelletje doen met z'n tweetjes.

Het is het uitzetten van een speurtocht waarbij ze zegt. "Ik vind het zo leuk oma!".

Het zijn de korte gesprekjes over wat we allebei belangrijk vinden. Het is het klussen samen op de speelzolder.

Het is samen toastjes eten met brie en nageltjes lakken bij elkaar,....kortom het zijn allemaal bouwsteentjes vol herinneringen.

Het zijn de schitterende ogen die mij aankijken als ik s'avond bij het naar bed gaan voor haar bid. Tessa is altijd geboeid over mijn geloof in God. Af en toe vraagt ze mij er wat over. En toen ik haar vertelde dat de Here God ook een telefoon nummer had, keek ze mij aan of ik niet helemaal goed bij mijn hoofd was. 

Maar toen ik mijn beide handen op stak en zei, "dit is Zijn nummer, 5 en 5", en ik vouwde ze ineen en ik zei "Hij is altijd online" toen moest ze lachen en ik zag haar hier over nadenken.

Ik strijk wat goudkleurige haarlokjes uit haar gezichtje en zeg, "slaap lekker lieverd".

De volgende dag ziet ze haar nichtje Floortje en het eerste wat ze zei... Weet jij dat God een mobiele telefoon heeft?

Mijn hart maakt een sprongetje.

Die rare, leuke oma zegt toch wel bijzondere dingen.

Onthoud jij dat maar lieverd.