* Vogels en stilte

Het is half 10 's avonds, ik ga nog even een wandeling maken "achterthuis". Ik loop mijn tuinpad af en ik sta gelijk in een prachtig natuurgebied. Weilanden met paarden  en kronkelende paadjes. 300 meter verderop gaan er prachtige boten door het Eemskanaal. Als ik hier echt ga wandelen ben ik zo 45 min onderweg. Maar vanavond wordt het een klein rondje. 
Want ik ben eigenlijk te moe hiervoor, maar ze zeggen "ook al ben je moe, wel in beweging blijven".
Merk dat mijn ogen zwaar voelen, maar geniet toch wel van deze korte wandeling. De luchten zijn altijd zo mooi 's avonds.

Er vliegt een piepklein vogeltje voor mij aan, elke stap die ik zet vliegt hij verder. Hij creëert een prachtig geluid, het is net of hij zegt "kom maar mee". Weer andere vogels laten hun onderlinge gesprekjes aan mij horen. Ik blijf even stil staan en geniet van hun onbezorgde manier van leven.
Ze maaien niet, ze zaaien niet, ze vinden altijd wat. Zij maken zich geen zorgen voor morgen,... moest even denken aan een liedje van Elly en Rikkert, wat ik vroeger vaak voor mijn kinderen zong 

voor vergroten op foto klikken

Het hoge gras heeft zijn kop laten hangen van de zwaarte van de  regenbui, die net weer wegdrijft. Er hangen  nog een paar wolken, die het laatste regen nog in zich hebben. Ze staan bijna stil, de ondergaande rode zon schijnt op de onderkant van de wolken, heel fascinerend 

Ik moet uitkijken dat ik niet op een slak trap, want die trekken er massaal op uit. Waar ze heen gaan, Joost mag het weten. Een paard staat rustig te grazen en zwiert met zijn staart de vliegen weg. Even later springt er  een mooi klein wit katje voor mij over het pad. Ik kom geen mens tegen, maar wat gebeurt hier veel als je er oog voor hebt. Wat hou ik van de natuur. In 10 min ben ik weer vol van verwondering en denk, wat is de schepping toch mooi. 

Wat kan ik hier heerlijk wandelen, even mijn gedachten op een rij zetten, even stil zijn. Maar ook even praten met God. Langs het kanaal is een unieke plek om soms even hard te schreeuwen (soort schreeuwtherapie) 

Het Eemskanaal

Gewoon even heel hard HEEEELP, of  WAAROM of OKE roepen. 
Het helpt echt, het ontkracht de zwaarte van het moment. Meestal loopt er niemand, of in de verte iemand met een hond, maar een oerkreet laat ik pas los als ik zeker weet dat niemand mij hoort. Maar nu even geen oerkreet, maar stil zijn en genieten van dit moment.

Ik hou van deze omgeving en van mijn woonplaats. De voetstapjes van mijn kinderen liggen hier en had hier de gesprekjes met mijn meiden. Een unieke plek om te genieten van de natuur en van elkaar.
Er liggen nu al voetstapjes van mijn kleinkind Tessa, en er komen straks nog meer stapjes van Floortje en .....
Ook hun zal ik laten luisteren naar de vogels met hun onbezorgde leven.
Wetende... God zorgt.