* Eerste bestraling en gesprek oncoloog

Het is nog vroeg, kijk met één oog dicht  naar mijn wekker... 6.00 uur. Probeer toch nog een beetje te slapen. Ben zo gewend om zo vroeg op te staan voor het werk. Maar vandaag weer niet werken bij In de Bres, maar werken aan mijn genezing. Wat ging ik liever gewoon naar mijn werk. Mijn collega's ontmoeten, gewoon niet ziek zijn. 

Maar vandaag gaat mijn behandeling beginnen. 

Slapen lukt niet meer, er spookt van alles door mijn hoofd, misschien nog een beetje dommelen. 

De regen klettert op mijn raam, brr ook dat nog. Lig nog even wat te lezen uit het boekje

 "geef nooit op" die ik van een lieve zus heb gekregen.
Citaat:

Samen met Mij kun je alles aan.
       Ik ben tegen alles bestand door Hem die mij kracht geeft.
       Filippenzen 4:13 

Zó, dat is een goed begin van de dag. 

Niet veel later stap ik onder de douche, mag mezelf  niet te hard wassen anders gaan mijn kruisjes eraf die bestraald moeten worden. Ik laat het warme water langs mee heen spoelen. Als ik me afdroog en een blik in de spiegel werp, staat daar een vrouw die zich niet ziek voelt, maar in haar achterhoofd weet ze dat ze ziek gaat worden, het is zo raar. Ben niet ziek maar ze gaan me ziek maken om beter te worden, kan het nog steeds niet vatten.

Kwart over 10 haal ik mijn zus op om naar het UMCG te gaan. Ze staat keurig netjes klaar. Onderweg naar Groningen is er genoeg tijd om bij te kletsen. Maar heb eigenlijk niet zoveel te vertellen, mijn mond is droog en mijn maag is ook een beetje van slag. Maar goed het is toch gezellig met Anneke, ben blij dat ze bij me is.
Eenmaal bij het ziekenhuis aangekomen is het een zoektocht door de gangen. We lopen bij een etalage langs waar pruiken worden getoond en hoofddoekjes, hier moeten we zijn.

Anneke en ik hebben lol omdat er ook voor het kaal worden zoveel  leuke dingen te koop zijn. 

We zitten op de goede afdeling Radiotherapie. We nemen plaats in de wachtkamer, 22 keer zal ik hierheen moeten, dag aan dag,  uitgezonderd de weekenden.

Een jongedame roept me naar binnen, en ik mag me uitkleden en meelopen naar een ruimte 20 meter verderop. Onderweg kom ik een mannelijke collega van de jongedame tegen die me vriendelijk groet, ik loop door met mijn ontblote bovenlichaam ...bizar.

Ik kom in een ruimte waar 2 dames op me wachten en me van alles vertellen over de bestraling.

Ik mag gaan liggen zoals hieronder afgebeeld.

Het is rustig in mij, ( ik wordt omringd door gebed, ik weet het !)

Ik doe de dingen die ik doen moet en wat ik geoefend heb. Het gaat allemaal  prima met de ademhaling en van de bestraling voel ik verder (nog) niks. Na 20 min loop ik weer naar de wachtkamer waar Anneke zit, en samen gaan weer op pad naar (mooi) Appingedam.

Zo dat heb ik gehad !

Vanmiddag om 14.00 uur moeten we naar de Internist, dus om kwart voor 2 staat Anneke weer voor mij klaar. ;-)

Belangrijk gesprek vanmiddag en ben een beetje misselijk. Heb door de ernstige uitslagen over de agressiviteit van de tumor en hoge risico op uitzaaiingen best wel angst voor dit gesprek, en had zelf al zoveel scenario's bedacht.
Wat duurt het lang als je moet wachten.

Maar als de arts mij naar binnen roept, voel ik sympathie voor deze vriendelijke man die onder het gesprek  geen seconde van mijn ogen afweek. Hij heeft mij in alle rust het behandelplan voorgelegd en alles uitgelegd en me gerustgesteld dat ik nog best jaren kan leven. Misschien wordt je wel 80 zei hij lachend, ik glimlachte een tikkeltje zuur terug en zei "dat hoeft nou ook weer niet."

Zonder Chemo zijn de kansen aanzienlijk kleiner en de arts laat  mij hierbij een schema zien die in mijn situatie van toepassing is. Dringend advies ..chemo.

We lopen terug door de gangen van het ziekenhuis, chemo is niet leuk, gewoon vreselijk, maar overleven is winst. 

Op de één of andere manier waren Anneke en ik in een jubel- of hallelujastemming, er is leven na borstkanker, en daar hoort gebak bij volgens haar.

Wat een  geluk, mag mijn kleinkinderen zien opgroeien.

Oudste zus Anneke met gebak !