Knuffelkat

Coco, zo heet mij poes 

Is alweer ruim 2 jaar bij mij. 

Sep 2021 heb ik haar opgehaald, omdat ik graag met een kat knuffel en misschien wat kattenliefde terug kon verwachten. 

Helaas is ze niet een kat die graag geknuffeld wordt. 

Ook geeft ze geen kopjes, ze spint niet, ze laat zich niet graag aaien, alleen op plekken waar zij het wil en op momenten wanneer zij het wil. 

Pootjes mag ik niet aankomen, als ik haar verkeerd aai, krijg ik een tik van haar poot. 

Ze ligt het liefst op de vensterbank, heerlijk warm boven de verwarring. 

Soms als ze goed gehumeurd is, gaat ze verleidelijk liggen en dan mag ik haar kriebelen. 

Ondanks dat ze eigenzinnig is, soms wat gemeen reageert, heeft ze het hart op de goede plek. 😀

Schuilen

Vogeltje vogeltje in de lucht, 

Vogeltje vogeltje, vlieg je blij.

Vogeltje vogeltje in de lucht, 

vogeltje vogeltje voel jij je vrij.

Het is een zelf bedacht liedje, die ik vaak zing met de kleinkinderen. 

Ik zet ze dan met hun kleine voetjes op de vensterbank om samen dit liedje te zingen en uit te kijken naar vogels in de lucht. 

Iwan zeg dan " vogeltje waar ben je"?

Ik heb dat met alle 5 kleinkinderen gezongen, ze kennen het liedje allemaal, heel eenvoudig maar doeltreffend. 

Mijn liefde voor vogels heb ik van mijn vader geërfd. Hij zat regelmatig met een verrekijker vogels te spotten, en wist er ook veel van af. 

De verrekijker staat bij mij in de kast de geur van mijn vader ruik in nog steeds als ik de kijker voor mijn ogen zet. 

Het is inmiddels november, ik hang van alles buiten op voor de vogeltjes, zakjes met zaad en pinda's,  vetbollen en gevulde kokosnoten.

Ze vliegen af en aan, maar deze maand is het allemaal regen en nog eens regen. 

De koolmeesjes weten waar ik woon en komen soms tussen de regendruppels met een nat verenpak aangevlogen om wat van het vet te nuttigen. 

Ik schuil ook, kan er niet zo goed tegen al die regen. 

Ik wil niet klagen, maar Vader draag mij door deze donkere dagen, zodat ik de winter kan verdragen. 

Zachtjes hoor ik in mij hart, "Carolien waar ben je."

"Onder het blaadje Heer"

Duurzaam tuinieren

Elk voorjaar krijg ik de kriebels, dan wil ik zaaien,  plantjes kopen, mooie potten vullen, kortom de tuin kriebels, kriebelen mij enorm. Aan al dat moois wat onze Schepper heeft gemaakt kan ik geen weerstand bieden. 

Natuurlijk moet en wil ik ook zuinig en duurzaam leven, maar vorig jaar heb ik echt teveel geld uitgegeven aan nieuwe zomerbloeiers.

Ik wordt er altijd zo blij van en aangezien ik meestal niet op vakantie ga, geef ik mij zelf toestemming om regelmatig naar de tuinier te gaan, om daar van alles in mijn kar te zetten. 

Na dat ik polshoogte heb genomen van mijn tuin uitgaven, heb ik met schaamrood op de wangen besloten om het volgend jaar anders te doen. 

Deze maand is het zover dan ga ik op zoek naar zaad. Sommige zaaddozen schieten er op los, dan is het een wonder dat je nog zaad op kunt vangen. De ander bloem laat zijn zaad niet zien, en moet je diep zoeken naar dat kostbare goedje. 

Mijn verbazing is weer groot, waarom kopen we eigenlijk nog planten en bloemen terwijl nieuw zaad gratis wordt meegegeven door onze Schepper. Dat ik er tijd en liefde in moeten steken dat is duidelijk. Maar ik ga zeker mijn best doen. 

Zaad van dit jaar, ik ga het gebruiken voor mijn zomergenot 2024. 

Is dat duurzaam of niet? 

Met de tulpenbollen van vorig jaar is het inmiddels gelukt, die hebben Iwan en ik in de grond gezet.  

April zal ik hierop terug komen. 

Familiedag

Ons jaarlijks uitje met de familie is altijd een happening. 

We proberen een plekje te organiseren zodat iedereen het leuk heeft, maar dat valt niet mee. 

Aangezien de leeftijd verschillen best groot zijn is er behoefte aan een ballenbak en glijbaantjes voor baby's en griezelattracties en hoge 8 banen voor de groten. 

De oudjes (waar onder ikzelf meegerekend) lopen gewoon mee en genieten. 

Mijn oudste kleindochter

(14 jaar) wil natuurlijk niet meer op de foto, maar heb haar toch gespot, vreselijk zegt ze, terwijl het een beauty is.

De jongste (1 jaar) krijgt alle aandacht.  Zeker van mijn dochter uit Zeeland en haar dochters, want ze zien hem veel te weinig. 

We rennen allemaal achter hem aan, want hij kent geen gevaar, en zwaait alles  weg. 

Uitgeput van alle emoties, plof ik aan het einde van de dag op de bank, en dan het leukst, foto's kijken. 

Och wat heb ik toch een heerlijk 

gezin. 

Ben God dankbaar voor mijn kinderen en kleinkinderen. 

Sterrenhemel

Vandaag was het weer een hele warme dag. De hele week is het mooi weer geweest.

Zelfs de avonden zijn heerlijk. Hoewel het om kwart voor 9 al donker is, is het op mijn dakterras goed vertoeven. 

Met kaarsjes en een aansteker ga ik naar boven en nestel ik mij in mijn hartman tuinstoel. 

Die stoelen zijn inmiddels al wel 20 jaar oud maar doen het nog prima. Mijn dochter zegt welles koop toch wat nieuws, maar wat nog goed is doe ik niet weg. Verspilling past niet bij mij.

Als ik eenmaal lekker zit, met een zak chips naast mij doe ik mijn hartman stoel achterover en geniet van de sterrenhemel, hoe langer ik kijk hoe meer sterren ik zie. Weer verbaas ik mij over de schepping. Hoe is het toch mogelijk dat die sterren zoveel lichtjaren van ons vandaan zijn. 

Op het zelfde moment hoor ik in de verte ,"Ola paloma blanca" klinken. Er is iets te doen in het centrum en dat hoor ik hier in de verte. 

Het feestgedruis trekt mij niet. Hier zitten, de rust, de sterren, de stilte dat vind ik heerlijk.

Alleen jammer van de muggen die mijn benen zo lekker vinden, de vleermuizen die net als zwaluwen scheren over mijn hoofd, de langpootmug die tegen mijn raam jengelt "ik wil er in", en dan nog de naaktslak, die joost mag het weten hoe hij hier zo hoog terecht komt, waar ik bijna over uitglibber.

Maar ja dat hoort erbij, als je zo'n heerlijke plekje hebt, accepteert je die kleine ongemakken.                 

Kortom ik geniet!

Jarig

Mijn jongste dochter zegt regelmatig " mam, ik ga steeds meer op je letten". 

Of dat nodig is weet ik niet, maar aangezien ik weer een jaartje ouder ben geworden,  komen er toch af en toe wat rare dingen naar boven. 

Zoals dingen vergeten, sleutels kwijt zijn, warrig zijn, teveel piekeren, kortom wat extra zorg is dus welkom. 

Want het is natuurlijk helemaal niet leuk om te ontdekken dat het vuur onder de gekookte eieren nog aanstaat als ik gezellig rond loop in de Kruitvat en dat pas ontdek als ik (gelukkig op tijd) weer terugkom in een blauwe mist die ontzettend lekker ruikt. 

Weken heeft de geur mij er aan herinnerd dat ik op moet letten. 

Of ik stap in de auto, en onderweg denk ik, wat moest ik ook weer doen 😀

Ben het wel met mijn dochter eens, zoals ik vroeger om haar dacht of alles goed ging, denkt ze nu om mij. Maar wat ben ik blij dat ik toch weer jarig ben. Wellicht met een beetje zorg en wat door de vingers zien van de dochter, maar ik ben er nog steeds. 

Jippie 63 jaar 

Lieve vrouwe-bed-stro

Hebr 3:4

Elk huis heeft een bouwer, maar God is de bouwer van alles. 

Dit plantje siert al jaren mijn tuin. Hij groeit als kool en bloeit met prachtige witte bloemetjes op een ster van blaadjes. 

Soms groeit hij zo hard dat ik hem uit moet dunnen. Maar plantjes weggooien vind ik altijd lastig. Dus hij komt tussen andere plantjes te staan waar nog een leeg plekje is, en daar groeit hij gewoon verder. 

Het plantje komt uit de familie genaamd Galium. 

Dat weet ik, want sinds Google in mijn leven is kan ik van elk plantje een foto maken en Google weet dan gelijk de naam en het bestaan. Maar in mijn bijbelse planten lijst heeft het een prachtige andere omschrijving. 

Maria deed het kruid in de kribbe om een zacht bedje te maken voor Jezus.

Sinds Jezus in mijn leven is, 

laat Hij mij dagelijks zien hoe groot Zijn almacht is, Hij weet mijn naam en mijn bestaan. 

Daar is Google maar een kleintje bij. 

Gat in mijn hart

Weken heb ik er over gedaan, 

Voordat ik een beetje in bloei kwam te staan. 

Eerst stopte ze mij in een pot met grond, 

daar was het koud en rook het naar koeienstront. 

Maar ik deed mijn best voor een sterke stam.

En toen ik met een klein puntje boven kwam,

werd ik met een mooie sierpot buiten gezet, 

Want ze verwacht straks wel een mooi dahlia boeket. 

Geen zon die mij deed verwarmen,

het waren alleen regendruppels die mij omarmden.

Toen ineens kwam de zonneschijn,

Ik vloog omhoog want die warmte is zo fijn. 

Mijn eerste bloemknop spatte al open,

Maar toen al voelde ik dat ik werd bekrompen. 

Een dikke slak zat op mijn nek, 

En vrat in mijn hart een groot gapend lek. 

Gelukkig ziet mijn verzorgster mij graag, 

dus ik werd verlost van deze plaag. 

Het gapend gat zal wel zo blijven, 

maar het lieveheersbeestje komt mijn smart verdrijven.

Want ook die luisjesplaag wat er zeker niet hoort, 

En mij mateloos stoort,  

zal ze door veel werk te verzetten,

de kriebelbeestjes aanpakken met korte metten.

Prijs onze lieve Heer voor dit beestje. 

 

Vergeet mij nietjes

Wat is dan de sterveling dat U aan hem denkt, het mensenkind dat U naar hem omziet?

Ps 8:5

Heb je het plantje 'vergeet mij niet' wel eens heel goed bekeken? 

Het is een doodgewoon plantje die je elk jaar weer in het voorjaar in veel tuinen tegenkomt. 

Met z'n gele sterrenhartje omringt door hemelsblauwe blaadjes staat ze in grote getallen te stralen. 

Het mooie in de schepping is dat God het perfect heeft gemaakt, want eenmaal in je tuin zorgt het plantje er zelf voor dat hij niet vergeten wordt. 

Hij zaait zijn eigen zaad, op plekken waar de wind het loslaat.

God ziet altijd naar ons om, 

Hij weet dat elk mens gezien en gehoord wil worden, en moedigt ons aan...

Vergeet elkaar niet. 

Logeren bij oma.

Morgen gaat kleinzoon Jesse naar Kriebeldam, dat is een vakantieweekje voor jonge kinderen hier in Appingedam. 

Ze worden daar vermaakt door tieners die enthousiast een week met ze optrekken. 

Omdat papa en mama morgen al heel vroeg moeten werken mag hij bij mij logeren, zodat ik hem kan brengen. 

Het jongetje van 8 jaar kan ik haast niet meer terug vinden in mijn heerlijke grote lits jumeaux. 

Ik vlij mij naast hem neer en

Jesse gaat het standaard gebed bidden 

'ik ga slapen ik ben moe', en dat gebeurd met zo'n snelheid dat God de Vader wel even heel goed op moet letten. 

Aan het eind zegt hij, 

"Heer houdt ook deze nacht over...  papa en mama, Floortje en Iwan (en nog een hele reeks wat niet te verstaan was) konijn max en over de hele wereld trouw de wacht. 

Amen".

Ik zei tegen hem, ik heb geen oma gehoord. Is de konijn belangrijker dan oma. 

" Jij hoort bij de hele wereld"  zegt hij heel duidelijk. 

"O ja natuurlijk" zeg ik. 

En dan mag hij drie stomme en 3 leuke dingetjes van vandaag vertellen. 

Stom: 

Pijn gedaan, zus had stom gedaan en mug had gebeten.

Leuk: 

Morgen naar kriebeldam.  Logeren bij vriendje. 

En dat jij mijn alllllllerliefste oma bent. 

Ik kus hem zijn voorhoofd, en fluister" en jij bent mijn alllllllerliefste Jesse. 

Wat een zegen die kleinkinderen. 

Het gebroken hartje

De Here is nabij de gebrokenen van hart en Hij verlost de verslagenen van geest.

Psalmen 34:19 

Mijn struik "het gebroken hartje" wordt elk voorjaar een uit de kluiten gewassen struik. 

Als de andere struiken beginnen te bloeien gaat er bij het gebroken hartje de snoeischaar in.  

Zonder pardon wordt de plant gekortwiekt tot 10 cm boven de kluit. Daarna verdeel ik de moederplant in meerdere stekken, voor de eventuele liefhebber. 

Ik sta versteld van deze prachtige creatie, het hartje wat gebroken is met daaronder een traan. 

Mijn jonge buurman die veel problemen heeft, alleen is en het leven nauwelijks aan kan, zei een keer tegen mij,

 "dat gebroken hartje past precies bij mij" 

Ik bid regelmatig voor hem, en praat met hem over Gods liefde en toen ik met de stekken bezig was, dacht ik ineens aan die woorden. 

Met een stek in een mooie pot, stond ik voor zijn deur  en zei, "hij ziet er nu nog niet uit, maar straks zul je wat zien en ik hoop dat alle hartjes volop gaat bloeien" 

Blijdschap straalde van zijn gezicht af.

De pot met de stek staat al een tijdje naast de deur van de buurman en inderdaad er hangen weer hele kleine hartjes aan. 

Luister naar je hart,

en zie om naar de mens met smart. 

Vogeltjes in dop

Mijn dochter heeft een muur die begroeid is met een dikke laag klimop.

Nog geen 5 meter vanaf deze muur drinken we regelmatig koffie in het zonnetje. 

Sinds vorige maand is er een merel echtpaar druk doende met een nest tussen de bladeren van de klimop. 

Ongeacht de jump sound van de oudste kleinkinderen op de trampoline vlakonder het nest en de ongecontroleerde stapjes van het 16 maanden oude kleinkind, gaat het echtpaar ongestoord door. 

Soms zien we vader bovenop het schuurtje naar ons kijken. Zijn kraaloogjes vragen zich af, waar kijken jullie naar?

Als beide vogels weg zijn snelt mijn dochter er heen voor een kiekje. 

Er lagen eerst 5 prachtige blauwe eitjes, maar vandaag zijn er twee eitjes uitgekomen. 

Een merel zingt altijd prachtig, maar zoals ze tegen haar jongen praat is nog veel mooier. 

Het geruststellende prrrr prrrr prrr- tje geeft de lelijke pasgeboren kaal hoopje vogel de zekerheid..dit zijn pa en ma merel. 

De bekjes worden gevuld, en weg zijn ze weer. En het is weer stil in het nest. 

Misschien een mooi voorbeeld van Vader God en de mens. 

Open je handen voor wat Hij jou als jouw Vader wil geven, en wees tussendoor stil in vertrouwen dat Hij zorgt, en geeft wat jij nodig hebt. 

Zo simpel is het! 

Oncologie

Deze blog ben ik gestart in april 2012, toen verscheen mijn eerste blog. In maart kreeg ik te horen dat ik borstkanker had, en wilde mijn omgeving op de hoogte houden via deze blog.

Dat was een groot succes en een klein schrijvers talent was geboren (werd mij verteld) en inderdaad het is genieten om te schrijven. 

En ik ben er nog steeds met mijn gewone levensverhaal op de achtergrond de borstkanker. 

Terugblik.

Met vaste regelmaat  controleerde ik mijn borsten onder de douche, ook deze zondagmorgen in maart 2012. Ik voelde iets onbekends en heel raar ik dacht dat is goed fout. Het was net of ik het al wist. 

Maandagmorgen naar de huisarts en na een onderzoek zei hij, "ik maak een afspraak op de mamma polie". Ik kon gelijk de  woensdag erna komen. 

En donderdag wist ik al dat ik de meest agressieve vorm (gradatie 3) en maar liefst 3 cm grote tumor in mijn lijf had waar ik niet om heen kon. 

Er werd gelijk een operatie gepland en ik rolde in de oncologie molen. 

Behandeling: borstbesparende operatie, 30 x bestralen en 6 chemokuren. 

2012 lag op zijn kont, en pak 2013 er maar bij. 

2014 kon ik zeggen, " ik ben er weer" 

Het is nu 11 jaar verder en wat ben ik dankbaar dat ik helemaal weer de oude ben. 

Dat ik nergens last van heb en geniet van het leven. 

Vandaag bloedprikken, volgende week controle bij de oncologie arts.

Het zal vast goed zijn, maar je weet het nooit. 

God is er bij, net als al die jaren hiervoor. 

Tuinvrouw

Met mijn fiets probeer ik bij haar langs te komen, ze is druk bezig om de haag te snoeien met een grote heggenschaar. Ze is gewapend met oordopjes en met speciale kleding. 

Ze hoort me niet als ik bij haar langs wil en schrikt als ze me ineens ziet. Ze lachte en zegt bescheiden "oh sorry hoor".

Een paar prachtige ogen komen onder haar petje vandaan, ze heeft volgens mij Braziliaans bloed ofzo. Ik fiets haar voorbij en zeg" oh geeft niks hoor" 

Even later zit ik in mijn huiskamer en zie haar schoffelen in de gemeente tuin waar ik op kijk, samen met haar begeleider maken ze de tuin netjes.

Ze neemt even pauze en steekt een sigaret op. Intussen scrolt ze over het beeldscherm van haar mobiel. Het is een korte pauze, want al snel gaat ze weer verder met schoffelen. Haar sigaret is nog niet op, dus die houd ze in haar mond. 

Het is tijd om mijn biobak aan de weg te zetten en ik loop met de bak bij haar langs. 

"Zo dat ziet er keurig uit" zeg ik tegen haar. 

Een brede glimlach verschijnt op haar gezicht en een paar prachtige tanden komen te voorschijn. Ze zal rond de twintig zijn schat ik zo. 

"Vind je het leuk werk" vraag ik haar terloops. "Geweldig" zegt ze welgemeend. Ik blijf even bij haar staat, ze zegt " er moeten veel meer vrouwen in de tuin bezig gaan het is super stoer werk". 

Ik ben het met haar eens. 

Als ik weg loop zeg ik nog even, "ik vind je super stoer"!

Weer lacht deze beeldschone jongedame haar tanden bloot. 

Als ze vanavond thuis komt zal ze de modder onder de nagels weg moeten wassen, dat zullen vast geen kunstnagels zijn. 

Wat een bijzonder contact op een dood gewone dag. 

Loslaten

Kwart voor 8 gaat de wekker, ik druk hem nog 1 keer uit, maar daarna moet ik echt opstaan.

Dat is niet zonder reden, want om 10 over 8 komen mijn kleinkinderen langs mijn huis fietsen om naar school te gaan. 

Terwijl ik naar de brug zit te kijken, zie ik Floortje en Jesse aankomen fietsen, het is een hoge brug, waardoor ze bovenop stil komen te staan. Maar ze weten dat ik er sta dus ze draaien zich om en zwaaien uitgebreid naar mij en er waaien 2 handkusjes mijn kant op. 

Dan laten ze zich van de hoge brug afglijden en gaan met een flinke gang richting school. 

Ik ben oma en natuurlijk denk ik oei, gaat het allemaal goed. 

Maar ik kan ze niet volgen of beschermen, daar heb ik een hemelse Vader voor.

Geloof maar dat ik daar vaak aan de bel trek voor al mijn 5 kleinkinderen. 

En dan mag ik ze loslaten. 

Weer een feestje

Vandaag is het weer feest,

Iwan is alweer één jaar geweest. 

Met zijn vrolijke lach,

Doet ie alles wat niet mag.

Vandaag mag hij een flink stuk taart opeten.

En dat hebben we geweten.

Er bleef geen stukje staan, 

Het is veel lekkerder als een banaan. 

We zingen hem het verjaardagslied  toe, 

En dan ineens is hij moe.

Met een handkus in de lucht, geeft hij een diepe zucht. 

De taart ligt hem zwaar op de maag, 

Dus naar bed wil hij maar al te graag. 

1 jaar oud zijn valt niet mee, hij laat zich in bed leggen heel gedwee. 

Wat is het weer genieten met zo'n klein wonder.

Ik kan me het leven niet meer voorstellen zonder.

 

Carnaval

In Zeeland is er op dit moment carnaval. Mijn dochter en haar gezin doen daar enthousiast aan mee. Er wordt feestkleding genaaid, thema's bedacht, tijd vrijgehouden om dit alles volop mee te maken. 

Lynn de jongste van 11 jaar heeft er niet zoveel mee en wilde heel graag naar Groningen om daar een paar dagen door te brengen. 

Oma werd gebeld, en die was er wel voor in. 

Zo heerlijk als dat kleinkind komt.

Omdat Amersfoort op de helft ligt gaan we elkaar tegemoet. Ik met de trein en zij met haar vader in de auto. Na een kopje koffie op het station in Amersfoort stappen wij weer op de trein naar Appingedam. 

Haar nichtje Floortje ziet er naar uit dat Lynn komt, want ze kunnen het heel goed met elkaar vinden en zijn ook van dezelfde leeftijd. 

Maar er is sinds vorige jaar een broertje van Floortje bij gekomen en dat vind Lynn helemaal te gek. 

Constant is ze met Iwan in de weer, ze vind hem geweldig en zoent bijna al het moois eraf. 

Floortje is een beetje teleurgesteld want al de kostbare tijd die ze zouden hebben gaat op aan Iwan.

Alleen als Iwan slaapt is er weer tijd voor hun beiden. 

Het blijft jammer dat ze zo ver weg wonen, wat zou het leuk zijn als ze zo even binnen komt lopen.  

Na paar dagen gaan we weer met de trein terug en zie ik mijn dochter en schoonzoon nog even in Amersfoort. 

Dat ze niet veel slaap hebben gehad was wel zichtbaar. Maar wel weer heerlijk om ze even weer te zien. 

Nu even weer rust. 

Ja ja, ik ben geen 18 meer 😉

Vogeltjes

Elk vogeltje zingt zoals hij gebekt is. 

De laatste tijd schilder ik vogeltjes, de ene lukt beter dan de ander. 

Ze zien er soms ondeugend uit, of uitdagend of juist een beetje timide. 

Met de snaveltjes omhoog, zovan "jij kunt wel wat zeggen, maar ik denk er anders over."

Mijn vogeltjes lijken wel een beetje op mensen. 

Twee luisteren waarvan 1 maar half en de ander denkt het er de zijne ervan. 

Maar toch is elk vogeltje en elk mens gebekt op zijn manier wat bij hem past. 

Hou je dus niet stil, en maak van je hart geen moordkuil. 

Want deze vogeltjes hebben geen last van afwijzing of hooggevoeligheid, nee

ze fladderen rond zonder overgewicht, of depressie, ze laten van zich horen. 

Dus wat je ook zegt of hoe je het ook zegt, boos of lief het past precies bij jou. 

Blijf trouw aan jezelf.