en zien mij helemaal niet staat.
Ik geniet van dit tafereel,
Vrouw mees is de baas, man is personeel.
Want een nestje bouwen is geen kleinigheid,
en voor de liefde hebben ze helemaal geen tijd.
Het gaat nu om de eitjes die gaan komen,
ik ga ze regelmatig met wat voer belonen.
Een veertje hier een takje daar,
het nestje is bijna klaar.
Moeder mees zie ik niet meer,
Vader met voer in zijn bek voor het vrouwtje zie ik keer op keer.
Maar dan opeens stijgen de temperaturen,
de ouders overleggen en zitten op afstand te gluren.
Dit is niet een goede plek voor ons nest,
ook al deden we nog zo ons best.
Het wordt te heet onder onze voeten,
we zullen ergens anders heen moeten.
En dan vliegen ze weg,
Och wat een pech!
Als ik veel later voorzichtig kijk,
zie ik een nestje met 5 eitjes rijk.
Wat had ik graag jonge vogeltjes gezien.
Over een jaartje misschien?
Maar ik hang het huisje op een ander plekje,
Voor de vogeltjes zoek ik een koel stekje.
Want een vogel weet heel goed,
waar hij wel of niet zijn moet.
Hun intuïtie is hun wapen,
zo heeft God ze perfect geschapen.
